این عصرهای پائیزی؛
عجـیب بـوی ِ نـفس هـای ِ تـو را می دهـد …!
گـوئـی … تـو اتـفاق می افـتی؛ و مـن دچـار می شـوم …
تـمام ِ “مــن” دارد “تـــو” می شـود …
بـاور مـی کنـی !؟
پاییز کوچک من
دنیای سازش همه رنگهاست
با یکدیگر
تا من نگاه شیفته ام را
در خوش ترین زمینه به گردش برم
و از درختهای باغ بپرسم
خواب کدام رنگ
یا بی رنگی را می بینند
در طیف عارفانه پاییز؟
حسین منزوی