یادداشت صد و سی و دو

این عصرهای پائیزی؛

عجـیب بـوی ِ نـفس هـای ِ تـو را می دهـد …!

گـوئـی … تـو اتـفاق می افـتی؛ و مـن دچـار می شـوم …

تـمام ِ “مــن” دارد “تـــو” می شـود …

بـاور مـی کنـی !؟